De veranda

Fitz bleef Cameron in doe ogen aan kijken. Wachtend op een reactie, maar die kwam er niet. Ze bewoog niet. Er kwam enkel wat mompelends uit haar mond. Fitz grijnsde even flauwtjes. Zijn ogen sloten zich vervolgens half. Dan zette hij zijn stap maar. Zijn gezicht kwam nog wat dichter bij die van haar tot dat zijn lippen die van haar raakte. Zo kuste hij haar kalm op de mond.

Cameron zag hoe hij zijn ogen sloot. Ineens voelde ze zijn lippen tegen de hare. Het voelde vertrouwd, maar ze wist niet goed wat ze ermee moest. Ze legde haar hand op zijn wang en kuste hem terug.

Fitz voelde Cameron haar hand tegen zijn wang. Ze kuste hem dan ook terug op de mond. Fitz liet zijn arm die hij op de rugleuning had zakken naar haar schouders. Zo had hij zijn arm om haar schouders geslagen. Zijn andere hand had nog steeds het tijdschrift vast die hij van haar afgepakt had. Fitz kuste Cameron dan ook weer terug. Fitz kuste wel vaker spontaan een meisje, maar ergens was dit toch anders. Hij moest dat alleen nog begrijpen.

Ze pakte zijn hand, waardoor het tijdschrift op de grond viel, en speelde er wat mee. De arm om haar schouders voelde warm. Ze zoende hem terwijl ze met de andere hand naar zijn nek gleed. Cameron wilde stoppen, ze maakte zichzelf wijs dat ze dit niet wilde, al was dat een leugen.

Eerst was ze nog zo boos op hem geweest. Nu zoende ze hem. Fitz maakte het niets uit, hij vond dit alleen maar leuk. Fitz merkte dat ze zijn hand pakte. Zo liet hij het tijdschrift vanzelf al wel los waardoor deze op de grond terecht kwam. Vervolgens speelde ze wat met zijn hand. Haar andere hand voelde hij in zijn hals. Fitz zoende haar terug, tussendoor grijnsde hij even lichtjes snel wat. Fitz haalde zijn hand bij haar weg waarmee ze wat had zitten spelen. Hij legde deze kalm op haar boven arm. Hij wreef strelend wat over haar arm heen. Het was een leuk moment zo samen, maar Fitz zou nog niet te ver gaan. Tenzij zij het echt wilde.

Voor een moment twijfelde Cameron. Ze wilde dit niet doen tegenover Owen, of Daniel. Hij maakte haar boos, maar dat maakte hem juist zo aantrekkelijk. Ze stopte met zoenen en keek hem aan. Waar was ze mee bezig?

Fitz merkte dat Cameron stopte met zoenen. Hij ging wat met zijn gezicht naar achteren en keek haar zo weer in de ogen aan. Ze zat er vast wel mee in gedachten, ze zoende hem maar dan had ze nog haar vrienden wie hij geslagen had. Kalm haalde hij zijn arm om haar vandaan en stond hij op. ''Denk hier maar aan als je me weer ziet'' Zei Fitz kalm tegen haar met een knipoog en een licht grijnsje. Hij stapte vervolgens de villa binnen. Voor nu zou hij het hier maar bij laten.

Cameron was opgelucht toen hij opstond. Ze zei niks en keek hoe hij de villa in stapte. Het was maar goed dat ze was gestopt, dit kon niet nog een keer gebeuren, ook al voelde het goed. Ze keek hem na tot hij uit haar zicht verdween. Ze moest ervoor zorgen dat niemand dit te weten kwam. Straks verloor ze al haar vrienden in de villa. Zachtjes stond ze ook op en liep naar haar kamer.

Hij kwam snel aansloffen op zijn gympen en ging liggen op een ligstoel. Hij sloot zijn ogen voor een moment en dacht na over Nina waar hij nog aardig onbeschoft tegen was. Daniel zou morgen wel zijn excuses aanbieden en viel daarna in slaap.

Daniel opende zijn ogen en realiseerde zich dat hij nog in de tuin was. Vast in slaap gevallen, hij trok zichzelf op en ging zitten en staarde een beetje naar het uitzicht.

Het was ochtend en Fitz liep zoals gewoonlijk zonder shirt in de villa rond. Maar waarom zou het niet kunnen? Smorgens mocht je lui zijn leek hem en daarbij was het nog mooi weer. Kalm liep hij de veranda op met een blikje drinken die hij uit de keuken had gehaald. Hij liep weer naar de rand van de veranda toe. Kalm bekeek hij het uitzicht. Ineens merkte hij iets op vanuit zijn ooghoeken. Hij keek om en ontdekte al snel Daniel. Hij grijnsde even lichtjes. ''Morgen'' Zei hij kalm tegen hem.

Hij kneep zijn ogen iets dichter om te zien wie er aan kwam lopen maar hoorde algauw aan de stem wie het was. Daniel had geen zin om te reageren, aangezien hij ook niks verplicht was deed hij het ook niet. Hij draaide zijn hoofd weer om en tuurde weer vooruit. Het was best ongemakkelijk aangezien je nooit weet wat hij gaat doen. Hij hoopte op het beste.

Fitz nam kalm een slok uit zijn blikje terwijl hij tegen de rand aan stond. Hij trok even een wenkbrauw op toen hij geen antwoord kreeg. Daniel had zijn blik dan ook op het uitgezicht richt. Fitz liet het blikje op de rand staan waarna hij richting Daniel liep. Hij kwam achter zijn stoel staan en plaatste zijn armen op de rugleuning. ''Niet blij om me te zien?'' Vroeg hij kalm aan hem. Hij stond zo ook gelijk weer wat dichter bij Daniel.

'Wat denk je zelf?' Vroeg hij sarcastisch en draaide zichzelf wat meer van hem af. Hij hield er niet van als hij zo dicht bij hem kwam staan. Het voelde ongemakkelijk. Zeker aangezien zijn sixpack nog maar een paar centimeter van hem af was. Hij voelde zich schuldig tegenover Owen, waarom moest Fitz nou weer net zo een gespierd lichaam hebben. Maar hij bracht zich wijs van die gedachten af en staarde weer naar voren.

Fitz grinnikte even door zijn sarcastische reactie op hem. Kalm boog Fitz met zijn mond naar Daniel zijn oor toe. ''Ik zag je gisteren wel kijken'' Fluisterde Fitz in zijn oor waarna hij zich recht zette. Hij liep achter Daniel zijn stoel vandaan en kwam weer bij de rand staan. Kalm pakte hij zijn blikje om er weer een slok uit te nemen. Ondertussen keek hij voor zich uit naar de het uitzicht.

Fitz dronk zijn blikje leeg waarna hij deze in zijn hand in mekaar drukte. Kalm liet hij zijn arm zakken. HIj keek om naar Daniel en grijnsde even lichtjes naar hem. ''Mocht je me zoeken, ik ben bij het zwembad'' Zei Fitz tegen hem. Hij liep langs hem heen waarbij hij hem ook een knipoog gaf. Fitz wist dat Daniel iets met Owen had. Dus Daniel opjagen vond hij wel leuk. Hij ging naar zijn kamer toe en trok zijn zwembroek aan. Hij liep vervolgens richting het zwembad.

Daniel voelde de adem van Fitz in zijn oor, hij zag hem dus kijken. Hij beet op zijn lip, Owen mocht dit niet weten. Straks vertelde Fitz het aan Owen. Dat zou hun relatie voorgoed verbreken, maar hij zei niks. Zijn aanwezigheid ergerde hem. Vaak kwam hij dichtbij en legde hij zijn armen over de leuning waardoor hij wel moest kijken naar zijn sterke lichaam. Fitz drukte zijn blikje in mekaar en liep naar het zwembad. Na zijn opmerking keek Daniel hem na. Waarom zou hij hem opzoeken? Om te smeken dat hij het niet doorvertelt? Hij ging weer liggen en keek naar de blauwe lucht.

Hij zag door het raam een stukje van Owen opstaan. Straks zou Fitz het vertellen, hij besloot het met hem te bespreken. Dat mocht niet gebeuren. Hij liep door naar het zwembad.

Het was nog vroeg toen Nina de veranda op liep, iedereen sliep nog dus ging ze al van het zonnetje genieten in een ligstoel met een tijdschriftje.

Ze lag al vroeg op de veranda en al die tijd had ze nog niemand gezien, ze besloot maar even een dutje te doen.

Nina schrok wakker, voor een moment wist ze niet waar ze was. Ze keek om zich heen en zag dat ze nog op de veranda was, ze was dus in slaap gevallen buiten.

'Hey, slaapkop.' Hij ging op een ligstoel zitten en keek naar Nina die blijkbaar net wakker was.

Fitz kwam uiteindelijk ook beneden. Hij keek de woonkamer rond. Daar was hij niet. Ineens hoorde hij Daniel zijn stem bij de veranda weg komen. Fitz zijn blik stond nijdig en hij liep er met gebalde vuisten op af. Hij kwam de veranda op en snoof eens toen hij hem zag. ''Waar is mijn mes?!'' Riep Fitz kwaad richting Daniel terwijl hij hem bij zijn kraag vast pakte. Je kon aan hem zien dat dit geen grapje was, hij was echt heel kwaad nu.

Hij werd bij zijn kraag gepakt en schrok daarvan, zijn mes? Hij dacht na, hij had hem natuurlijk gepakt. Hij rukte zich los en liep een paar stappen achteruit en pakte het mes uit zijn zak en hield hem voor hem. 'Rustig,' zei hij. 'Ik heb hem..' Hij hield het mes als bescherming voor zich.

Fitz keek Daniel kil in de ogen aan nadat hij hem bij zijn kraag had vast gepakt. Daniel rukte zich los en stapte naar achteren. Fitz liet zijn handen zakken die weer tot vuisten gebald waren. Plotseling haalde Daniel het mes tevoorschijn. Dus Daniel had het mes echt. Fitz snoof eens waarna zijn blik voor een moment op het mes wierp, het mes waar zoveel achter zat. Hij keek Daniel dan ook weer kil in de ogen aan. ''Geef het hier'' Zei Fitz kil tegen hem terwijl hij gewoon op hem af bleef lopen. Fitz vreesde het mes niet.