De keuken

Cameron keek naar de andere jongen die binnen was komen lopen, ze wist niet meer precies of ze hem al ontmoet had. Ze glimlachte naar hem. Als ze elkaar nog niet kenden zou hij zich wel voorstellen.
Toen Owen haar hand losliet zag ze pas hoe verlegen hij was. Ze vroeg zich af wat hem hier bracht, helemaal alleen.
Ze moest een beetje lachen toen ze hoorde hoe nieuwsgierig Nina was, ze was precies zoals haar. "Ik heb mijn moeder niet gekend, ze ging weg toen ik klein was, mijn ouders zijn al vanaf mijn geboorte gescheiden en toen mijn vader aan mijn moeder vertelde dat hij homo was is ze weggegaan en mij achtergelaten." Cameron dacht terug aan een brief die ze stiekem las van haar moeder gericht op haar vader. 'Ik heb liever géén dochter dan een dochter van een homo.' Door deze harde woorden kreeg ze gelijk een beeld van de vrouw die ze haar "moeder" was.
Ze merkte dat ze misschien iets te open was, maar daar kon ze niks aan doen. Ze vond het eigenlijk wel fijn om dit aan een vreemde te vertellen.

Owen zijn blik schoot naar Nina haar gezicht zodra ze hem zo openlijk begroette. Ja ze leek haar vriendelijke openheid te behouden. Wat haar een liefelijk gezicht gaf. Owen glimlachte voor een moment dan ook lichtjes en kort naar haar. ''He..'' Reageerde hij op haar. Zijn blik viel algauw daarna al weer op Cameron door haar woorden dat van haar gesprek met Nina kwam. Owen slikte eens toen het woord 'homo' viel. Hij wende zijn blik af terwijl hij verder naar haar woorden luisterde. Ondertussen nam hij een slokje van zijn drinken. ''Het spijt me voor je'' Zei Owen geheel onverwachts ineens tegen Cameron. Hij richtte zich uiteindelijk dan ook weer tot haar. Owen zei niet veel, tenminste niet snel als hij iemand nog niet kende. Maar hij was wel een goede luisteraar.

Ze luisterde naar Cameron, wat een verhaal. 'Wat een verhaal' zei ze vol ongeloof. 'Het is denk ik wel goed dat je nog zo jong was, heb je wel een goede band met je vader?' vroeg ze toen. 'Sorry voor me nieuwschierigheid, zo ben ik eigenlijk altijd' en ze glimlachte. Toen keek ze op toen Owen iets fluisterde, er was iets aparts aan hem.

Cameron was verbaasd van Owens plotselinge reactie. Hij leek erg stil en afwezig, maar hij luisterde wel. "Dankje," zei ze glimlachend. Ze was verbaasd dat hij plots iets zei, maar het was lief van hem.
Voor haar was het eigenlijk niet zo'n bijzonder verhaal, maar ze snapte dat Nina het wel heftig vond. "Geeft niet hoor, ik ben zelf ook zo nieuwsgierig," zei Cameron lacherig. Als het aan haar lag had ze Owen nu ook al helemaal ondervraagd, maar hij was verlegen en ze wilde hem niet voor het blok zetten.
"Ik vind het niet erg als je interesse toont hoor, dat vind ik juist leuk. Ik heb een hele goede band met allebei mijn vaders," zei ze trots. Haar familie noemde hen altijd 'de drie musketiers' en John, haar vaders vriend, was als een vader voor haar. "En jij hebt wel een goede band met je moeder zo te horen?"
Ze richtte zich toen op Owen. "En wat brengt jou hier Owen?" vroeg ze zo aardig mogelijk.

Voor een moment keek Owen nog naar Nina doordat hij haar blik naar hem toe zag. Zijn blik ging daarna weer terug naar Cameron. Hij glimlachte iets naar haar doordat ze hem bedankte. Daarna leek er weer een stilte bij hem te vallen en luisterde hij enkel weer naar haar woorden. Owen kon heel goed mee voelen met iemand. Maar goed hij had zelf ook genoeg mee gemaakt. Cameron vertelde verder over haar vader tot dat ze zich plotseling tot hem richtte en hem vroeg wat hij hier deed. ''Ben hier naar toe gestuurd door mijn ouders'' Begon hij, en het eindigde alsof er niet meer zou komen. ''Ze wilde dat ik socialer zou worden..'' Vervolgde hij zijn woorden daarna langzaam aan weer wat zachter.

Het viel Cameron op dat Owen zich goed kon inleven. Grappig, dat zou je niet van hem verwachten. Hij zag er spontaan uit vond Cameron, maar schijn bedriegt. Toen Owen vertelde waarom hij hier was wist ze niet goed wat ze moest zeggen. "Oh, nou dat zal dan wel helemaal goed komen met ons hoor," zei ze maar. Hij was hier dus tegen zijn wil in, ten minste zo klonk het wel. Ze richtte zich weer op Nina.
"Maar, Nina, mag jij wel drinken enzo, ik bedoel eh, omdat je model bent," zei Cameron voorzichtig. Dat was ook één van de redenen dat Cameron geen model zou willen zijn, ze kon niet feesten. In de weekenden was alcohol haar beste vriend, maar dat zei ze maar niet.

Ze luisterde naar wat er allemaal gezegd werd en keek steeds van Owen naar Cameron, toen keek ze naar Daniel die al die tijd zijn mond had gehouden. 'Ja ik heb eerlijk gezegd een goede band met me moeder, vooral omdat ik haar dagelijks zie met het werk. Maar toch ben ik wel een vaderskindje' zei ze antwoordend om Cameron's vraag. Owen was hier vanwege zijn ouders dus niet helemaal vrijwillig, zou hij hier wel willen zijn? Ze dacht na over Cameron haar vraag. 'Jawel ik mag wel drinken hoor, thuis ga ik ook gergeld uit. Me moeder is vooral van mening dat ik nog wel moet genieten van me jeugd, ik ben nog jong. Als ik maar zorg dat ik me figuur blijf behouden en genoeg sport, en natuurlijk mag ik dan af en toe ook lekker een frietje eten' zei ze en ze glimlachte. Ze sprak al erg volwassen ook al was ze nog erg jong, ze vond het fijn om hier te zijn met leeftijdsgenoten.

Daniel was erg zwijgzaam en luisterde meer naar de andere en zei weinig. Hij wist niet wat hij moest zeggen, hij leefde erg met ze mee. Al hoewel hij dat niet erg uitte. Nina beantwoordde haar vraag over modellenwerk, 'en moet je niet veel reizen?' Vroeg hij bewonderd aan haar, het leek hem een zwaar leven.

Owen keek Cameron aan door haar woorden. Hij wende zijn blik even af en glimlachte wat. ''Bedankt'' Antwoordde hij op haar. Voor een moment viel er een stilte bij hen. Hun begonnen weer te praten maar dat leek nauwelijks tot hem door te dringen. ''Jullie lijken me aardig..'' Zei hij weer wat plotseling tegen hen. Het klonk alsof hij nog nooit eerder aardige mensen tegen was gekomen. Misschien was Owen hier ook niet helemaal vrijwillig heen gekomen. Maar nu hij hier was, het was er rustig en de mensen waren vriendelijk. Daar kon hij wel mee leven.

Ze luisterde naar Nina. Zo, die was verstandig, ze vroeg zich af hoe oud ze zou zijn. Haar blik ging naar Daniël die plotseling zijn mond open deed. Cameron had eerlijk gezegd niet zoveel zin om over Nina's modellenwerk te horen, maar dat liet ze niet merken. Ze glimlachte naar Nina, afwachtend op haar antwoord.
Toen keek ze naar Owen. Wat schattig was hij eigenlijk, ze keek hem aan en glimlachte. "Ah, ik ben het met je eens jullie lijken me allemaal erg aardig!" zei ze. "Hebben jullie zin om zo langs de strandtent te gaan? Iets leuks doen."

Hij glimlachte naar Owen en bekeek hem vluchtig, hij voelde zich aangetrokken maar liet niks merken en zei toen ook 'ja inderdaad, het wordt vast gezellig.'
Toen keek hij naar Cameron en stemde met haar in, 'ik ga mee!' Riep hij.

Owen luisterde naar de rest van hun woorden maar zakte langzaam aan weer weg in zijn gedachten's. Hij kon niet mee praten met dit onderwerp. Modellenwerk, het deed hem niets en verstand had hij er ook niet van. Plotseling kwam Cameron haar opgewekte stem er tussen. Ze stelde uiteindelijk voor om naar de strandtent te gaan. Om iets gezellig's te doen met z'n allen. Owen dacht voor een moment na. Algauw hoorde hij de stem van Daniel. Owen keek om naar hem. Hij stem er in mee. Hij riep het zelfs uit. Owen glimlachte voor een moment wat. Ja ze waren gezellig, vast en zeker. Zou hij mee gaan? Voor een moment bleef het stil bij Owen alsof hij toch niets meer zou gaan zeggen. ''Ik ga ook mee..'' Zei hij uiteindelijk en hij keek hen een voor een aan.

Cameron sprong op van het aanrecht en gooide haar appel weg. "Oké dan, leuk! Nina ga je ook mee?" Ze was hier nou al een paar dagen en ze hadden nog bijna niets gedaan met zijn alle. Ze was even verbaasd toen ze hoorde dat Owen ook mee ging. "Gezellig." Cameron zuchtte en keek naar Daniel. Hij zag eruit alsof hij ook wel van een feestje hield, nu Owen en Nina nog.

Er werd van alles gevraagd of haar modellen werk totdat Cameron voorstelde naar de strandtent te gaan. Het leek me leuk om iets gezelligs met z'n alle te doen. Verassend keek ik op toen Owen mee in stemde, hij had iets over zich maar ik durfde er niet echt naar te vragen. Ik moest niet nieuwschierig zijn hij zou vast nog wel eens iets los laten over zichzelf. 'Ik ga mee! Ik heb wel zin in een feesje. Ik zeg cocktailsss!' riep ze lachend uit en keek de rest aan.

Owen keek van de een naar de ander. Uiteindelijk stemde iedereen er mee in om naar de strandtent toe te gaan. Owen stond dan ook op. Hij dronk zijn blikje weg waarna hij deze weg gooide in een prullenbak die zich ook in de keuken bevond. Owen glimlachte lichte wat flauwtjes door de woorden die Nina ineens uit riep. Hij wachtte daarna maar af tot ze echt zouden gaan, dan zou hij wel volgen. Hij zag er misschien niet naar uit, maar ook hij dronk wel eens wat drankjes.

Snel dronk ze het laatste beetje cola uit haar blikje en sprong van het aanrecht, ze liep naar de prullenbak en gooide daar de klokhuis van de appel en het blikje cola in. 'zullen we dan gaan' vroeg ze aan de rest.

Cameron liep richting de deur, "oké, kom op."

Ze volgde Cameron en liepen richting de strandtent.

Een ligt knikje volgde van Owen na de woorden van Nina. Vervolgens volgde Owen ook naar buiten. Hij zou hem ergens wel benieuwen wat ze van plan waren in zo'n strand tent. Hij zou het wel zien, als het dan in ieder geval iets van gezelligheid had.

Cameron pakte 3 glazen water, zelf dronk ze eerst haar glas leeg voor ze nog een keer inschonk. Daarna liep ze weer naar de woonkamer.

Zijn blote voeten klonken hol in de grote keuken toen hij binnenkwam lopen. Hij liep rechtstreeks door naar de koelkast die al aardig leeg begon te raken. Het was zeker de bedoeling dat ze zelf boodschappen moesten doen. Omdat er niks in de koelkast was behalve een volle fles met rum nam hij dat maar. Hij pakte er nog een appel bij en beet er een hap in en ging het op het keukenaanrecht zitten.

Op haar slippertjes liep ze de keuken binnen en trok de koelkast open, ze slaakte een zucht er stond niet veel bijzonders in. Ze knalde de keukendeur dicht en draaide zich om en leunde met haar rug tegen de koelkastdeur, ze schrok toen ze Daniel op het aanrecht zag zitten. 'Sorry ik had je niet gezien' zei ze zacht.

Daniel lachte 'goedemorgen,' zei hij terwijl hij met zijn mond aan de rum fles zat. 'Je ziet er goed uit, in de ochtend.' Hij sprong van het aanrecht af en keek naar buiten.

'Goedemorgen' zei ze, en ze keek hem vragend aan 'rum, op de ochtend?'. En terwijl ze die vraag stelde pakte ze een banaan uit de fruitschaal en ging zitten aan de keukentafel, fruit hadden we dan weer wel in huis. Ze bedankt hem uiteindelijk voor zijn compliment dat ze erg goed uit zag, ze werd niet verlegen want ze wist tenslotte dat Daniel en Owen tot over hun oren verliefd op elkaar waren en dus zocht ze niets achter zijn compliment.

'Er was niks anders, and i love it,' zei hij en draaide zich weer om naar Nina. 'Was er nog wat gebeurd?' Vroeg hij en keek haar even diep in de ogen aan.